O köy...
Hani çocukluğumuzdan hepimizin aklında bir mısrada olsa kalan bir çocuk şarkısı vardır.
“Orda bir köy var uzakta o köy bizim köyümüzdür. Gitmesekte gelmesekte o köy bizim köyümüzdür.”
İşte bu özlem ve sevgiye layık bu köyde benim köyüm.
Babayağmurum,
Güzel köyüm,
Çiçekleri burcu burcu kokan,
Güneşin en güzel tebessümüyle doğduğu,
Sürüklene sürüklene renkten renge boyayarak ayrılıp battığı,
tozu toprağı ile burnumda tüten,
ayrılığı içimde kocaman kocaman boşluklar açan güzel köyüm.
Özledim seni.
Özledim ılık ılık esen yelini,
Toprak kokusunu Yaprak hışırtısını özledim,
Oturup duvar dibi gölgelerinde sohbetlerini özledim,
Dayayıp elimi pınara su içmeni özledim,
Ezanını, selanı, özledim
Düğünlerde çalınan havalarını özledim
Dolaşıp şöyle bir mezarda Fatiha okumanı özledim,
Köyüm kadar kıymetli Anamı, babamı, tüm canları özledim.
Uzanıp şöyle balkonumuzda geleni gideni izlemeyi özledim,
Yanan tandırlarda Ekmek kokunu özledim
Yumurta böreği,
Çemenini özledim.
Arhaz Mehmedin rahlisini
Sülmanın babaaa baba yiyesicesini.
Özledim.
Pazardan yeni dönen arabanı özledim,
Aşşağı Caminin yanında karpuz satılıyor ilanını, özledim.
Kısaca; Top yekün seni özledim
Özlemdir senin adın bende. Sevgili Babayağmur.
Seni özledim H.ULUSOY |
|
 |
|
