 
8-9 yaşlarındaydım herhalde diyor babam.
Babamın öldüğünde daha küçükmüşüm onu hiç bilmem.
Ama annem...
Bir gün okuldan çıkıp koşup oynayarak eve geldiğimde,
Kapımızın önünde büyük bir kalabalıkla karşılaştım.
Sonra onlardan birisi bana
-Annen öldü
dedi.
İnsanın annesinin ölmesinin ne demek olduğunu bilmiyordum herhalde.
Bende kalabalığın arasında kah ayak uçlarıma yükselerek, kah eğilip aşağılardan bakarak annemin ölüsüne bakmaya çalışıyordum.
Sonra
onu yıkayıp salacaya koydular.
Ben ne olduğunu anlamaya çalışıyordum ki kalabalık birden omuzlarında salacayla mezarlığa doğru yürümeye başladı
bende
arkalarından gidiyordum
ne için gittiğimi bilmeden.
Sonra mezara vardık.
Beyaz kefen içine sarılmış annemi hiç sormadan bana Mezarın içine koydular...
Üzerini toprakla kapattılar.
Annemde hiç seslenmedi...
Örtmeyin üstümü
Memedim var benim
O ne yapsın dünyada yapa yalnız demedi.
Çok üzülmüştüm bu duruma.
Sonra; Okul çantam sırtımda yeniden koşarak evimize gittim.
Acıkmıştım
Eve girdiğimde içeri ana baba günü gibiydi
Çok kalabalıktı.
Ben mezarda olup biteni çoktaaan unutmuştum
Şimdi
annemi arıyordum kalabalığın içinde.
Yoktu annem.
Bu sefer hızlı hızlı odaları dolaştım.
Yine yoktu.
Sonra birisi
-Mehmet gel otur oğlum annen gitti dedi.
Beni yanına oturtu.
Orada bulunanların bazıları bana bakıp bakıp ağlıyordu.
Oysa ben acıkmıştım ve ağıt istemiyordum.
Annemin gelmesini ve karnımı doyurmasını istiyordum
Gözüm hep kapıda ...
sabır ve şaşkınlıkla
annemi bekledim,
ama
nafileydi bu bekleyiş annem gelmiyordu.
Hava kararmış,
insanların çoğu evlerine dönmüştü ancak annem hala yoktu ortalıklarda.
Sonra uyumuşum oturduğum yerde aç susuz.
Sabah uyandığımda Olanları rüya sanmıştım
Anneee diye çağırdım yattığım yerden
yine annemden ses yoktu.
Koşarak yatağına gittim,
Yatağı serili değildi.
Uyanıp ahıra gitmiştir dedim koştum ahıra yok...
Çeşmeye koştum oradan yok,
Ağlamaya başladım artık
Anne,
anne
nedesin.
Oradakiler bana sadece annen öldü diyorlardı,
Bana ne bana ne
ben annemi isterim diye ağlıyor herkesten yardım umuyordum.
Ne yardım eden vardı
Ne'de ağıt çareydi.
Yoktu Annem artık
Ne yapsam gelmiyordu...
Bağırıyordum sağa sola
Anneee,
Anneee
Yok oldu annem
hiçbir yerden ses gelmiyordu.
Sonra;
Konu komşu doyurdu karnımı.
Okuluma yolladılar beni
- Hadi şimdi sen git annen sonra gelecek .
Koşarak gidiyordum okula
Anam gelecekti sonunda
Dört gözle bekliyordum akşamı.
Okul dağılınca koştum eve.
Ama evimizin kapısı kilitliydi.
Yine koştum çeşmeye ahıra.
Yoktu annem.
Hiçbir yerlerde.
Çaresizce oturdum kapının eşiğine
Bekliyordum annem gelsin diye.
Çoook bekledim oturduğum yerde
Ne annem geldi,
ne kapı açıldı
ne'de gaz yandı,
Hava kararmıştı artık.
Sonra;
Abim geldi tuttu elimden
-Kalk Mehmet üvey abim gile gideceğiz.
Anlamıştım artık annem gerçekten hiç gelmeyecekti .
Tütüyordu kokusu burnumda.
Bir kerrecik tek bir kerrecik son bir kerrecik daha göre bilsem,
İyice kucaklayıp Yanağımı yanağına dayasam,
Sıksam
başını göğsümde
Koklaya bilsem
belki razı olabilirim bu kahpe ölüme
Yok yok bu da yok
Ben ne yaparım dünyada annemsiz ...
Zaman geçtikçe annem aklımdan çıkmaya başladı
Ama biri, annem dedimi
Yüreğime bir kor düşerdi birden.
Koşardım eski evimize.
Kapımız kilitli
Annemde yoktu.
Yeniden dönerdim içimde yanan ateşle.
Annem,
annem,
annem derdim yalnızken kendi kendime.
Umut ettim
bekledim
Bir gün
Ama mutlaka bir gün
Annem karşıdan gülümseyerek gelecek diye.
70-75 sene oldu gideli
Hala beklerim
Annem gelmedi.
Allah kimseyi anasız babasız bırakmasın. (Babamın ağzından annesinin ölümü H.ULUSOY)  Hafta sonu yine köye gittim
Artık ne sigara alma kaygım var ne de kahve
Omuzlarımdan bir yük inmiş gibi olur sanıyordum
Yokluğunun o kadar ağırmış ki; belimi büktün be Baba
Bilirim çok severdin şapkayı
Girişte askı üstünde duruyorlar Dizi dizi Rengarenk ...
Birini takayım dedim kafama; kıyamadım be baba.
Çamaşırlarını çoraplarını yakıyorlar ocakta,
Naylon kokusu, yün kokusu geliyor Baba,
Rüzgar mezardan yana götürüyorsa dumanı,
Sakın üzülme; sen gel...
Yenisini alırım ben baba  Diktiğin meyveler olgunlaştı,
Mısırlar içlendi,
Üzümler salkım salkım sarkıyor
Ama hiç birinin tadı kalmamış; ne olur geri dön gel be Baba,
Hastaydın, sancılıydın umut yoktu,
Ölüm yakışırdı sanırdım sana,
Bilemezdim ki dünya böyle bom boş kalacaktı,
Ne olur beni bu boşluktan kurtar;
hadi karşıdan yine gülerek çık gel dön Baba
Son anında mutluydu yüzün,
Kuranlar okuyup salavatlar getiriyordu kızın
Sağ İşaret parmağını kaldırıp La İlahe İllallah Muhammedün Rasulüllah oldu son sözün ...
Bir kucaklaşıp,koklaşsaydık,
Sıksaydın elimizi
Allaha ısmarladık deseydin ne olurdu sanki; Be Baba.
Sen hem öksüz büyüdün hem yetim.
En iyi sen anlardın derdimizden be baba
Şimdi kimsesiz, boynu bükük, garip kaldım dünyada
Keşke yapmasaydın bunu bize; sen Baba
Ölüm gerçek dünya fani,
Kalmak adet olsa Hz. Muhammet (s.a.v) gidermiydi değilmi?
Bizde o yolun yolcusuyuzda hani,
Gariplik çekmeseydik;
birlikte beraber gitseydik daha güzel olurdu be baba.
Bilemedik çok yargıladık seni,
O yas yaptığın hiçbir şey değilmiş dünyanın sonu
Uğrama yanımıza, bildiğin yere git dön de geri,
Arasak buluruz ümidi bile yeter bize;
yapma dön be Baba
Biliyorum çağrışıp çırpınmak çare değil ölüme,
Allahım Seni Koysun Cennetinin en güzel yerine
İnan çok üzdün, her gün biraz daha büyüyor acın.
Bu gün ameliyat oldu sevgili kızın, canım bacım;
Bir geçmiş olsunun dileğin yok beb baba.
Üzmemek için seni; çalıştım çırpındım,
Dert çekecek halim kalmadı Baba çok yoruldum,
Kime ne diyeyim Kahbe felek sana çok kırgınım.
Kavuşturmak için yıllar saydırdın da bize
İş almaya gelince
Bir günde aldın elimizden
Bizi mahsun yoksun bıraktın.
Seni üzenler olmuştur mutlak Baba
Ne yapalım;
Karlari ahiretlerine sermaye olsun.
Sen memnun git takma kafanı dünyaya.
İnandığın her şey yaşayacak
şimdilik ben buradayım;
Üzülme sen Baba...  05.08.2008/Yozgat Bir özlem sardı benliğimi,
Giderilmesi İmkansız.
Ne kuş uçar ne ne kervan geçer o diyara,
Geçidi olmayan kapıların ötesindesin.
Belediyenin merdivenlerin demirinden tutup bekleyişin geliyor aklıma,
Sebze getirirken ter su içinde köprü başında duraklayışın...
Hortum elinde çiçek sulayışın,
Uzanıp kanepede dinlenişin geliyor aklıma
Ulaşayım diyorum yanına,
Geçidi olmayan kapıların ardındasın,
ulaşamıyorum baba.
Şu an bir resmin var elimde,
Gözlerinin içine bakıyorum.
Sanki bir şey söyleyecek gibisin,
Sorayım diyorum.
Geçidi olmayan kapıların ardındasın,
Sana ulaşamıyorum
Uzun zaman görmedin, Ne karadiğindeki bostanı, Ne Yamaçtaki bağları,
Hasret kalma birlikte gidelim görelim diyorum.
Ulaşılmaz yerdesin,
ulaşıp sana götüremiyorum.
Şapkanın teleği altında gülen gözlerini hatırlıyorum...
Bende güleyim diyorum baba...
Göz yaşlarım danışmıyor bana,
Ulaşayım diyorum sana,
Ulaşılmaz yerdesin
Ulaşamıyorum baba.
Çekmişin sandalyeyi altına;
Ayak ayak üstünde güneşleniyorsun,
Bir sandalyede ben atayım istiyorum yanına
Sandalyede gidiyor, sen de gidiyorsun
Ulaşayım diyorum yanına,
Geçidi olmayan yerdesin,
ulaşamıyorum baba.
Seni anıp yazdıkça bunaltım gidiyor rahatlıyorum.
Tüm pişmanlıklarımı anlatmak istiyorum sana,
Ulaşılmaz yerdesin,
Ulaşıp anlatamıyorum.
Gidişinle bir şeyi öğrettin bana,
Dünya boş,
Elbete bende senin gibi, günü gelince çekip gideceğim...
Hiç arkama bakmadan.
Ama;
Yalnızlık var ya Baba
İşte o çöktü omzuma...
Kurtulayım diyorum,
Ulaşılmaz yola gittin
Sana ulaşamıyorum. 27.01.2009/YOZGAT
|
|
 |
|
